ដោយ ទី ធាវី
អតីតព្រះមហាក្សត្រ ព្រះបាទ
នរោមត្តម សីហនុវរ្ម័ន ទ្រង់បានយាងចូលទីវង្គត់នៅប្រទេសចិននៅ ថ្ងៃទី១៥ តុលា
ឆ្នាំ២០១២។ ព្រះបរមសពរបស់ព្រះអង្គត្រូវបានយាងដង្ហែរមកកាន់រាជធានីភ្នំពេញ នៃសវណ្ណភូមិ
ហៅ ប្រទេសកម្ពុជា ដែលជាប្រទេសកំណើតរបស់ព្រះអង្គនៅរសៀលថ្ងៃទី១៧ ខែ តុលា
ឆ្នាំ២០១២ ។ បរមសពព្រះអង្គត្រូវបានគេតម្កល់ទុករយៈពេល៣ខែមុននឹងបូជាព្រះសពតាមបណ្តាំចុងក្រោយនៃព្រះជីវិតសង្ខាររបស់ព្រះអង្គ។
តាមទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែង
អតីតព្រះមហាក្សត្រ ព្រះបាទ នរោមត្តម សីហនុវរ្ម័ន
ត្រូវបានគេរៀបចំពិធីដង្ហែរព្រះបរុមសពដ៏ធំក្រែងលែង
បើធៀបទៅនឹងព្រះមហាក្ស័តអង្គមុនៗ។ ក្នុងដំណើរព្រះទីន័ងដង្ហែរព្រះបុរមសពនេះ
មានប្រជាពលរដ្ឋរាប់លាននាក់ឈរចាំដង្ហែរទាំងសមានចិត្តទុក្ខក្រៀមក្រំក្តុកក្តួលស្តាយស្រណោះអាលោះអាល័យជាទីផុត។
ទាំងក្នុង និងមុខ ព្រះបុរមរាជវាំង
ក្នុងរយៈពេលកាន់ទុក្ខប្រាំពីរថ្ងៃ នៃព្រះបុរមសព អតីត ព្រះមហាក្សត្រ ព្រះបាទ
នរោមត្តម សីហនុវរ្ម័ន ស្ទើរតែមិនគួរអោយជឿមានប្រជាពលរដ្ឋក្មេងចាស់ ប្រុសស្រី
មន្ត្រី ជាតិ និងអន្តរជាតិ ព្រះសង្ឃមកគោរពវិញ្ញាណខន្ត ព្រះអង្គរហូតដល់ រាប់ម៉ឺន
នាក់នៅជារៀងរាល់ថ្ងៃ ជាពិសេស នៅពេល ល្ងាច។ នៅតាមគេហដ្ឋាន និងស្ថាប័នរដ្ឋ ក៏ដូចឯកជន
ក៏មានតាំងព្រះឆាយាលក្ខព្រះអង្គនិងធ្វើការគោរពវិញ្ញាណខ័នព្រះអង្គផងដែរ។
អតីតព្រះមហាក្សត្រ ព្រះបាទ
នរោមត្តម សីហនុវរ្ម័ន ត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា និង អន្តរជាតិទទួលស្គាល់ដោយថ្វាយព្រះកិត្តនាមក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រថា
ព្រះអង្គគឺជាបីតាឯករាជ្យ បូរណភាពទឹកដី និងការផ្សះផ្សារជាតិ។
អតីតព្រះមហាក្សត្រអង្គនេះ ទ្រង់គឺជាព្រះមហាក្សត្រមានព្រះនាមជាវរ្ម័នផងដែរដែលព្រះនាមនេះ
គេឃើញមានតែអង្គព្រះមហាក្ស័ត្រភាគច្រើននៅជំនាន់អាណាចក្រខ្មែរប៉ុណ្ណោះ។ ស្របពេលការយាងចូលទីវង្គត់និងការកាន់ព្រះមរណៈទុក្ខរបស់អតីតព្រះមហាក្សត្រ
ព្រះបាទ នរោមត្តម សីហនុវរ្ម័ន អង្គនេះ
សាព៌តមានជាតិនិងអន្តរជាតិជាច្រើនបានរៀបរាប់ពីជីវប្រវត្តិរបស់អង្គ។
សាព៌តមាន CCN បានរៀបរាប់ក្នុងអត្ថបទរបស់ខ្លួនថា “អតីតព្រះមហាក្សត្រ
ព្រះបាទ នរោមត្តម សីហនុវរ្ម័ន ទ្រង់ជាព្រះមហាក្ស័ត្រនៃប្រទេសកម្ពុជារយៈពេលជាង៦០ឆ្នាំ
។ ទ្រង់បានក្លាយជាព្រះមហាក្ស័ត្រនៅឆ្នាំ១៩៤១ហើយទ្រង់បានដាក់រាជចុងក្រោយនៅឆ្នាំ២០០៤។
នៅឆ្នាំ១៩៥៣ ទ្រង់បានទាមទារឯករាជពីប្រទេសបារាំង។”
សាព៌តមាន BBC បាននិយាយថា អតីតព្រះមហាក្សត្រ នរោត្តម សហនុ ទ្រង់គឺជាស្តេចមួយព្រះអង្គដែលទទួលបានជោគជ័យក្នុងការទាមទាមទារឯករាជ្យជូនប្រទេសកម្ពុជា
ដោយគ្មានការបង្ហូរឈាមក្នុងឆ្នាំ១៩៥៣ នៅបន្ទាប់ពីការគ្រប់គ្រងរបស់បារាំងជិតមួយសត្តវត្យ។
ពីរឆ្នាំក្រោយមក អតីតព្រះមហាក្សត្រ សីហនុបានដាក់រាជ្យថ្វាយព្រះបីតាហើយបានធ្វើជានាយករដ្ឋមន្ត្រីផង
និងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសផង។
គុណសម្បត្តិកាត់ថ្លៃមិនបាននេះ
បានធ្វើអោយព្រះអង្គល្បីល្បាញក្នុងឆាកអន្តរជាតិ។ អតីតព្រះមហាក្សត្រ
ព្រះបាទនរោត្តម សីហនុ ទ្រង់ក៏ជាអ្នកបញ្ជៀសប្រទេសកម្ពុជារបស់ព្រះអង្គអោយគេចផុតពីសង្គ្រាមត្រជាក់ក្នុងទសវត្យរ៍ឆ្នាំ១៩៨០
ផងដែរ។ សារព៌តមានវិទ្យុអាស៊ីសេរី បានដកស្រង់អត្ថបទចុះផ្សាយរបស់ឌឹ ខេមបូឌា ដេលី ដោយនិយាយថា អតីតព្រះមហាក្សត្រ
ព្រះបាទ នរោត្តម សីហនុ ទ្រង់បាន ទាមទារឯករាជ្យពីប្រទេសបារាំង
បានដោយជោគជ័យនៅឆ្នាំ១៩៥៣ និងបាន តស៊ូដឹកនាំបញ្ចប់សង្គ្រាមត្រជាក់នៅ ឆ្នាំ១៩៨០
នៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយរយៈពេល ១០ឆ្នាំក្រោយមក ប្រជាជនកម្ពុជា ទាំងអស់បានស្គាល់អំពីសុខសន្តិភាព
នៅក្នុងប្រទេសទាំងមូល។
អតីតព្រះមហាក្សត្រដ៏ឆ្នើមអង្គនេះ
ទ្រង់បានក្លាយ ជាព្រះមហាក្សត្រកម្ពុជា ក្នុងព្រះជន្មតែ១៨ព្រះវស្សាប៉ុណ្ណោះ។
ព្រះបានឡើងក្រងរាជ្យក្នុងពេលដែលប្រទេសជប៉ុនគ្រប់គ្រងប្រទេសទេសកម្ពុជា។
ព្រះអង្គគឺជាបុត្រា របស់ព្រះបីតា ព្រះនាម នរោត្តម សុរាម្រិត និងព្រះមាតាព្រះនាម ស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស កុសមៈនារីរ័ត្ន សិរិវឌ្ឍនា។ ។ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យប្រទេសថៃ ប្រគល់ទឹកដី និងខេត្តព្រះវិហារ
មកឲ្យខ្មែរវិញនៅឆ្នាំ១៩៦២ ហើយព្រះអង្គក៏ជាតួអង្គសំខាន់សម្រាប់ការផ្សះផ្សាជាតិ
ដែលឈានទៅរកការចុះកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស នៅឆ្នាំ១៩៩១ រួមទាំងការបោះឆ្នោតជាតិ
នៅឆ្នាំ១៩៩៣ ផងដែរ។
ប្រជាជនកម្ពុជាស្ទើរតែគ្រប់រូបបានកោតសសើរព្រះអង្គថា
ព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែជាវិរៈបុរសស្នេហាជាតិការពារបូរណភាពទឹកដី ជា
ព្រះបីតាឯករាជាតិ និងការផ្សះផ្សារ ប៉ុណ្ណោះទេ ព្រះអង្គគឺជាអ្នកស្នេហាសិល្បៈវប្បធ៌មខ្មែរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅផងដែរ។
លោក ផាត់បុរី ជាគ្រូម្នាក់ស្នាក់នៅត្រពាំង ស្រុកកោះកុង ខេត្តកោះកុង
លោកមានប្រសាសន៍ ថា” សម្តេចតា
លោកបានខំប្រឹងច្រៀងចម្រៀងទាំងវ័យចាស់ជរា ដែលគេចាក់តាមទូរទស្សន៍ជាតិ
ដំបូងខ្ញុំឆ្ងល់ដែរ តែក្រោយមកខ្ញុំយល់ថា នោះមកព្រះអង្គស្រលាញ់សិល្បៈជាតិខ្មែរយើង។”
ជាការពិតណាស់
អតិតព្រះមហាក្សត្រព្រះបាទ នរោម សីហនុវរ្ម័ន ទ្រង់មិនគ្រាន់តែចេះច្រៀនចំរៀងដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គនោះទេ។
តែព្រះអង្គក៏ចូលចិត្តនិពន្ធចម្រៀង និងភាពយន្ត រួមទាំងការសំដែងផង។
តាមសាព៌តមានអាស៊ីសេរី ដកស្រងសំដីទីប្រឹក្សាផ្ទាល់របស់អតីតព្រះបាទ នរោត្តមសីហនុ
គឺព្រះអង្គម្ចាស់ សីសុវត្ថធម្មកោបានដឹងថា អតីតព្រះមហាក្ស័ត្រព្រះបាទ នរោមសីហនុ
ទ្រង់បាននិពន្ធ ចម្រៀង ជាង៣០បទ។
No comments:
Post a Comment