ថ្ងៃទី១
ខែគុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១១ វេលាម៉ោង៥.៣០រសៀលៈ
ក្នុងទឹសដៅស្របគ្នានៅលើដងវិថីលូទឹកស្អុយខ្ញុំនិងវាសនា មិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរពីផ្ទះរបស់ខ្ញុំទៅកាន់ក្រុមហ៊ុនទេសចរណ៍Great
Angkor ដែលថ្មើរនេះសំអុល មិត្តរបស់យើងម្នាក់ទៀត ជាអ្នកគ្រប់គ្រងក្រហ៊ុននេះបានទូរសព្ទមកចាំបាច់អោយពួកយើងបានចូលរួមក្នុងកម្មវិធីអាហារពេលល្ងាចនិងផឹកស៊ីតិចតួចក្នុងឱកាសឆ្នាំចិននៅក្រុមហ៊ុនរបស់គេ។
ក្នុងល្បឿនមិនសូវលឿននៃម៉ូតូរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំជាបើកបរ បានបើកយ៉ាងប្រុងប្រយត្ន័កាត់ហ្វូងមនុស្សកកកុញស្ទះច្រើនអន្លើនៃដងវិថីច្រើនកន្លែងព្រោះមុនថ្ងៃចូលឆ្នាំចិននេះមានមនុស្សម្នាច្រើនណាស់នៅទីក្រុង។លុះមកដល់ត្រង់ចំនុចផ្លូវលូទឹកស្អុយជិតផ្លូវខ្វែងផ្លូវធំផ្លូវឡានទឹកនារីម្នាក់ក្នុងសណ្ឋានពាក់មួកការពារ និងស្លៀកសំពតខ្លី
ពាក់កាបូបនឹងដៃម៉ូតូផ្នែកខាងស្តាំ បានឌុបឥវ៉ានសំពីងសំពោង បើកមិនសូវជាលឿនបានយកដៃទប់ឥវ៉ាន់នៅពីក្រោយម៉ូតូរបស់នាងយូៗម្តង។ នាងទំនងដូចជាកូនចៅចិន។ ក្នុងអារម្មណ៍គិតថានាងស្អាតណាស់ដោយសំលឹងមើលនាងម្តងៗពីជំហៀង ក៏ដូចតាមកញ្ចក់ម៉ូតួនាងផងនោះក៏ស្រាប់តែឥវ៉ាន់របស់នាងដាច់ធ្លាក់មួយរំពេច។ នេះមិនមែនមកពីមន្តស្នេហ៍សន្តំឬកែវភ្នែកព្រួញពឹសរបស់ខ្ញុំនោះទេ។តែផ្ទុយទៅវិញវាជារឿងមួយដ៏ចៃដន្យបំផុតក្នុងការដែលអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំកំពុងគិតថាបើសិនជាបានឃើញមុខនាងចំមិនដឹងជាស្អាតប៉ុណ្ណាទេ។ក្នុងសភាពបែបនេះ ខ្ញុំមិនអាចជិះហួសដោយមិនយកភ្នែកមើលនោះឡើយ។ក្នុងនាមជាខ្មែរម្នាក់និងជាអ្នកដែលធ្លាប់មានសណ្តានអាណិតអាសូរ។ខ្ញុំក៏បានបញ្ឈប់ម៉ូតូរបស់ខ្ញុំនៅមិនឆ្ងាយពីនាងក្នុងខណៈដែលនាងរៀបចុះពីម៉ូតូត្រថេះត្រថាស់ដើម្បីរើសឥវ៉ាន់ដែលជ្រុះរាយប៉ាយនៅកណ្តាលផ្លូវនោះ។ខ្ញុំក៏បានបង្ខំចិត្តហាមាត់ទាំងមិនដឹង“
មិនចាំបាច់ចុះពីម៉ូតូទេ ចាំខ្ញុំអោយមិត្តខ្ញុំរើសអោយ”។វាសនាដែលអង្គុយនៅពីក្រោយម៉ូតូខ្ញុំក៏បានចុះជួយរើសភ្លាមនោះដែរ ហើយថែមទាំងជួយចងអោយនាងបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវបំផុត។ នាងបានញញឹមនិងពោលពាក្យមកកាន់យើង”អរគុណ ពួ” រូចក៏បន្តដំណើរទៅមុខទៀតជាមួយនឹងម៉ូតូរបស់នាងដែលមានស្លាកលេខ
ភ្នំពេញ 1L 18 46។បើទោះបីជាខ្ញុំមិនមានឱកាសស្គាល់ឈ្មោះនាងយ៉ាងណាក៏ដោយក៏ស្មាមញញឹមពេលនោះបានបន្សល់ទុកក្នុងអារម្មណ៍ខ្ញុំជានិច្ចហើយបានធ្វើអោយខ្ញុំចាប់អាម្មណ៍ជាពិសេស។ខ្ញុំដឹងថាបើសិនជាយើងមានឱកាសជួបគ្នាពេលក្រោយក៏ក្រហែលជានាងមិនចំណាំខ្ញុំបានដែរ។ប៉ុន្តែខ្ញុំវិញបានចងចាំជានិច្ចតាមរយៈការរំលេចនូវអរក្ខរានេះឡើង។តាមរយៈកំណត់ហេតុជីវិតនេះគឺខ្ញុំជួយនាងដោយចិត្តស្មោះបើទោះជានាងមិនរូបស្អាតយ៉ាងណាក៏ដោយ។
No comments:
Post a Comment