Thursday, March 15, 2012

ឧប្បត្តិកចិត្តចង់ធ្វើមន្ត្រី


ទសវត្សន៍ឆ្នាំ១៩៨០ ខ្ញុំជាក្មេងវត្តម្នាក់ កំពុងអង្គុយនៅលើបង្កាន់​ដៃខឿនវិហារ​។ ក្នុងបរិវេណវត្ត​សុទ្ធាវទ្យារាម​ចុងកោះសូទិន ឃុំកោះសូទិន សំឡេងម៉ីក្រូកងរំពង​ដែលបន្លឺឡើង ដោយលោក អាចារ្យកំពុងប្រកាសពីការជួនពរក៏ដូចជាកម្មវិធីបុណ្យកឋិនទានសំរាប់ថ្ងៃនោះ។សំឡេងភ្លេងពិនពាធនិងក្បួនដង្ហែរដើរពីវត្តតាអ៊ុកដែលជាវត្តមួយនៅចំងាយយ១គីឡូម៉ែត្រពីវត្តខ្ញុំបានមកល្មម។ មនុស្សម្នាក្មេងចាស់ប្រុសស្រី បានសប្បាយសាទរក្នុងសំលៀកបំពាក់បែបអ្នកចំការ សំរាប់ពិធីបុណ្យបានរង់ចាំទទួលនិងបំរើក្បួនដង្ហែរនេះយ៉ាងឆ្លេឆ្លា។ ខ្ញុំជាក្មេងវត្តនៅក្មេងនៅ ឡើយពុំមានសំលៀកបំពាក់ស្រស់ស្អាតដូចកំលោះក្រមុំនិងចាស់ទុំទាំងនោះឡើយ។ គឺខ្ញុំបាន​ត្រឹមតែស្លៀកខោនិងអាវបានកាត់ពីស្បងសំពត់លោក ដែលលោកតាធី ព្រះចៅ​អធិការ​វត្ត​តែង​ដាក់​ទានបន្តដល់សិស្សរបស់លោកតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងសំលៀកបំពាក់នោះ ច្រមុះប្រហែលជា​នៅ​ជាប់​មាន​សំបោរផងក៏មិនដឹងក៏ខំប្រឹងដើម្បីរងចាំ​មើលក្បូន​ដង្ហែរ​នោះផងដែរ​ព្រោះថា​កឋិន​នេះ បានដង្ហែរមកពីទីក្រុងភ្នំពេញ។ គ្រានោះគេនិយាយថា សាមីដើមកឋិន​គឺជាអ្នកធំធ្វើការ​នៅ​ភ្នំពេញ មានលោកម៉ុល និងលោក ហ៊ុនសែនជាដើម។ ខ្ញុំមិនយល់អ្វីទាំងអស់នៅគ្រានោះព្រោះនៅក្មេងពេក។ ទើបតែពេលនេះទើបបានស្គាល់ និងឮពីឈ្មោះសម្តេចហ៊ុនសែនជា នាយរដ្ឋមន្ត្រីប្រទេសកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន។ ប្រហែល​ជាគាត់នៅគ្រានោះហើយមើលទៅ​កាលមិន​ទាន់​ក្លាយ​ជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនៅឡើយ។ សោកស្តាយណាស់​ដែលខ្ញុំ​មិនបានជួប និងឃើញ​ដោយភ្នែកនៅគ្រានោះ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏​ខ្ញុំរំភើបយ៉ាងខ្លាំងដោយដឹងថា​មានកឋិនអ្នកធំ​ហែរ​មកវត្តខ្ញុំ។កឋិននេះ​បានហែទៅកាន់ពីរវត្ត​នៅថ្ងៃតែមួយ​នៅគ្រានោះគឺវត្តតាអ៊ុក នឹងវត្ត​ធម្មយុត្ថ​របស់ខ្ញុំ។ គ្រាន់តែបានដឹងថាគេជាអ្នកធំអ្នកទីក្រុង ខ្ញុំក៏រង់ចាំមើលមិនដាក់ភ្នែក។ ក្នុងសំលៀកអ្នកក្រុងវាហាក់បីដូចជាស្អាត​ប្លែកពីអ្នកស្រុកខ្ញុំដែលស្លៀកពាក់ធម្មតារាល់ថ្ងៃ។ ជាមួយនិងក្បួនភ្លេង មនុស្សម្នាបានដង្ហែរតាម​យ៉ាងច្រើនកុះករ ដោយខ្លះទូលត្រៃ ខ្លះសែង​គ្រែ​កឋិន ខ្លះសែងស្នែងភ្លេងដើម្បីអោយអ្នកភ្លេងបានដើរបណ្តើរវាយភ្លេងបណ្តើរ និង​ឆៃយ៉ាំ​ផង​ដែរ​។ខ្ញុំសប្បាយរីកណាស់ដោយបានឃើញដូចច្នោះ។ ក្នុងដំណើរទាក់សិនបី​ជុំ​លើ​ខឿន​ព្រះ​វិហារខ្ញុំសំឡឹងមិនដាក់ភ្នែកនៅព្រិត្តិការណ៍អស្ចារ្យនេះ។ ខ្ញុំរំភើបណាស់ដោយឃើញមាន​អ្នក​ក្រុងភ្នំពេញដំបូងក្នុងជីវិត។ ខ្ញុំនៅគ្រានោះបានឧប្បត្តិកចិត្តខ្ញុំចង់​ធ្វើជាអ្នកមន្ត្រីពីពេលមក​ព្រោះគិតថានិងមានប្រាក់មានឱកាសបានធ្វើបុណ្យច្រើនដូចជាពួកគាត់។ប៉ុន្តែរហូតមកពេលនេះខ្ញុំនៅជារាស្ត្រធម្មតារស់ដោយកំព្រាម្នាក់ដោយពឹងលើខ្លួនឯងនៅឡើយ។តើសុបិន្តរបស់ខ្ញុំនឹងកើតមានឡើងនៅពេលណា?

ដោយ ទី ធាវី
Email: tytheavy@gmail.com
Tel: (855) 89 21 49 11

No comments:

Post a Comment