ឈ្លូកទឹកស្ទើរស្លាប់នៅពាមជីកង

មិនដឹងឆ្នាំណាពិតប្រកដឡើយ នៅគ្រាមួយនោះ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ជាពិសេស ឪពុករបស់ខ្ញុំ បាននាំខ្ញុំទៅភូមិពាមជីកងនៅឆ្ងាយពីភូមិរបស់ខ្ញុំ។ យើងបានជិះកប៉ាល់ដែលធ្វើដំណើរសំដៅ ទៅភ្នំពេញយ៉ាងយូរគួរសម។ ប៉ុន្តែយើងបានចុះនៅកន្លែងមួយគឺនៅត្រង់កំពង់ផែពាមជីកង នេះឯង។ ក្រោយមកខ្ញុំដឹងថា យើងបានទៅចូលរួមបុណ្យរបស់គ្រួសារលោកតាវ៉ាដែលជា សាច់ញ្ញាតិខាងជីដូននិងម្តាយរបស់ខ្ញុំ។ លោកតាវ៉ា នៅគ្រានោះបួសជា​ព្រះសង្ឃគង់​នៅវត្ត​ក្បែរ​នោះ។​ គាត់មានដៃពិការម្ខាង ហើយ អ៊ំស្រីម្នាក់ទៀតមិនចាំឈ្មោះ​គាត់ជា​ម្តាយបង​តាំងគា។ នៅឯផ្ទះបុណ្យខ្ញុំនៅចាំបានថា មានដើមល្មុតយ៉ាងត្រឈឹងត្រឈៃ​ដូចជាចំការមួយ​យ៉ាង​ធំនៅជុំវិញផ្ទះ។ នៅនឹងថ្ងៃបុណ្យតែម្តង ប្រហែលក្រោយពេលថ្ងៃត្រង់ ខ្ញុំបានត្រូវ​បបួលដោយក្រុមក្មេងៗនៅទីនោះទៅលេងទឹក។ នោះប្រហែលជាដឹកនាំដោយបងតាំង គា​ ក៏​មិនដឹង។ នៅឯកំពង់ទឹកកន្លែងលេងទឹនោះ មើលពីក្រោម ច្រាំងទន្លេខ្ពស់យ៉ាង​សន្លឹម​គួរអោយ​ព្រឺព្រួច។កន្លែងខ្លះនៃមាត់ច្រាំងនោះបានបាក់លាន់ឭសួរស៊ើបៗធ្វើអោយផ្ទៃទឹកទន្លេមេគង្គនៅក្បែរមាត់ច្រាំងនោះបែកទឹកខ្ចាយនិងមានរលក។ ផ្ទៃទឹកដ៏សែនល្អក់ នៃទន្លេមេគង្គ​នៅខែនោះ(ទំនងជាដើមរដូវវស្សា)យើងបានហែលទឹកលេងយ៉ាងសប្បាយ។ គេបាន​លឹប​លេង​​ពួនដេញគ្នាលេង។ ខ្ញុំនៅតូចនៅឡើយមិនដឹងច្បាស់ថាអាយុប៉ុន្មានឡើយ​ខ្ញុំក៏ហែល​លេង​នៅលាយឡំនឹងពួកគេផងដែរ។ មួយរំពេចនោះ​អារម្មណ៍ខ្ញុំដូចជាប្រកាច់ប្រកិនដក់ដង្ហើម​មិនដូចធម្មតាដែលស្រូបយកតែទឹកនិងបញ្ចេញមកវិញសុទ្ធតែពពុះទឹកព្រួចៗឡើងមកលើ។ ជើងខ្ញុំផុតពីដឺ ពោះខ្ញុំពេញដោយទឹកមួយចំអែត។ ភ្នែកខ្ញុំឡើងតឹងណែន​ឃើញ​តែព៌ណ​ល្អក់នឹងស្រវាំង។ សំណាងល្អបងតាំង គាបានស្រង់ខ្ញុំភ្លាមនោះឡើង។ ស្ទើរតែដាច់​ខ្យល់​ស្លាប់ព្រោះឈ្លួកទឹកនៅពាមជីកង។

ដោយ ទី ធាវី
Email: tytheavy@gmail.com
Tel: (855) 89 21 49 11