ថ្ងៃចេញវស្សានៅស្រុកខ្ញុំ

ថ្មើរនេះម៉ោងប្រហែលជា៧ទៅ៨ប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងព្រះវិហារដែលបំភ្លឺដោយអំពូលម៉ាស៊ីនភ្លើង ចាស់ៗបានអង្គុយត្រៀបត្រាលើកំរាលកន្ទេលលើកដៃសំពះព្រះស៊ីម៉ង។ក្នុងនោះក៏មានព្រះភិក្ខុពីរអង្គផងដែរ។ក្នុងសំឡេងសួត្រព្រមគ្នាព្រះអង្គស៊ីម៉ង់ធំមួយកំពុងគង្គលើបាល័ង្គ ព្រះភក្ត្រ ព្រះ​​បានញញឹមអមដោយពន្លឺឆពណ្ណរង្គស្សីចែងចាំងចេញពីព្រះកេស។ ព្រះនេត្រព្រះអង្គ បានសម្លឹងទៅកាន់អ្នកសូត្រទាំងនោះ។ឯព្រះអង្គតូចៗផ្សេងទៀតក៏ហាក់កំពុងសម្លឹងមកមើលផងដែរ។ នៅនឹងមុខបាល័ង្គព្រះក៏ដូចជានៅមុខចាស់ៗនិងព្រះសង្ឃ ឬអាចនិយាយថានិងចំ កណ្តាលរវាងព្រះនិងអ្នកសួត្រទាំងនោះមានថូរស៊ីម៉ង់មានដោតធូបកំពុងដុតមានផ្សែងទ្រលោម ទៀនក៏មានដុតផងដែរ។ ក្រៅពីនេះ ចង្កៀងប្រេងកាតពីរឬបីដែលមានទ្រដោយជើងទម្រ​ធ្វើពីដែកកំពុងឆេះផ្លុងៗ។ នេះគឺជាចង្កៀងនិងទៀនវស្សា។យប់នេះហើយជារាត្រីពេញបរមី។ព្រះចន្ទ្រាកំពុងរះភ្លឺល្អណាស់។ នៅក្រៅព្រះវិហារក្មេងខ្លះបានលេងបិតបួន។ ខ្លះអង្គុយស្តាប់លោកនិងចាស់ៗសូត្រធ៌ម។ ចំណែកខ្ញុំកំពុងអង្គុយលើបង្កាន់ដៃឃឿនវិហារសំឡឹងមើលទៅក្នុងព្រះវិហារម្តងម្កាល។ ពេលនោះខ្ញុំក៏អាចសូត្រធ៌មតាមចាស់ៗនិងលោកតាធីនិងលោកតាតូបានផងដែរ។ នៅម៉ោងប្រហែល៩ ព្រិត្តិការណ៍មួយនេះ​មិនទាន់បានបញ្ចប់​ផងក៏ស្រាប់តែមាន​​ព្រិត្តការណ៍​មួយទៅបានកើតឡើង។ សំឡេងមនុស្សម្នាជិះទូកនិងកាណូតបានលាន់ឮឡើង។ អ្នកស្រុក​ប្រុស​ស្រីនិងក្មេងៗបាននាំរត់សំដៅទៅមាត់ទន្លេ។ ខ្ញុំនៅចាំបានថានៅរដូវវស្សាក្នុងខែ១០នេះ កោះសូទិនភូមិកំណើតខ្ញុំ ទឹកទន្លេមេគង្គបាន​រំកិលនៅត្រឹមក្រោយ​ផ្ទះអ្នកស្រុក។ទោះជានៅ​ឆ្នាំ​ខ្លះ​ទឹកបានលិចភូមិក៏ដោយ។ ក្នុងសភាពប៉ប៉េចប៉ប៉ាច់ដោយដីភក់ដែល​ទឹកទន្លេ​ទើបស្រក់​នាជ​ចេញពីភូមិខ្ញុំក៏ខំប្រឹងរត់ចុះពីព្រះវិហារវត្តចុងកោះសូទិនទាំងភ្លៀងរលឹមសំដៅទៅមើលការបណ្តែត​ប្រទឹបផងដែរ។ ខ្ញុំនៅចាំបានថាគ្រានោះ​មានកាណូតធំ​មួយឈ្មោះអាហុក​ឬហៅ​ថា​កា​​ណូត​តាវ៉ា។ តាមពិតតាវ៉ាគឺជាម្ចាស់កាណូតនេះ។ គាត់មិនចាស់ទេ។ គាត់មានភាគហ៊ុន​រួម​គ្នា​ជាមួយពូហេងហើយកាណូតនេះបានរត់ដឹកអ្នកដំណើរពីកំពង់ចាមមកកាន់ភ្នំពេញនៅគ្រានោះ។ កាណូត​ធំមួយនេះបានទម្លាក់​ភ្លើងជាច្រើនតាមគូថរបស់វា​ដើម្បីបណ្តែត​លើផ្ទៃទឹកជា​ខ្សែ​ៗគួរអោយ​គយគន់។ ទូកអ្នកស្រុកក៏ចាប់ផ្តើមបណ្តែតផងដែរ។ ពួកគាត់កំពុង​បណ្តែត​ប្រទឹបភាគ​ច្រើនតាមផ្ទះនិមួយៗធ្វើពីដើមចេក ឬសន្ទប់ចេកមានដាក់ល្ងពោតសណ្តែក នំចំណី ម្ហូបអាហារ បារីម្លូស្លា ក្រដាសប្រាក់ជាដើម ស្ទើរគ្រប់មុខ។ ការ​ធ្វើបែប​នេះ​ខ្ញុំក៏មិន​ថាគេ​ធ្វើដើម្បី​អ្វីដែរ។ នៅគ្រានោះផ្ទះខ្ញុំហាក់បីដូចជាមិនដែលបានធ្វើនឹងគេឡើយ។ មានម្តងនោះ​ខ្ញុំបានឡើងជិះអាហុកកាណូតធំនោះពេលគេទៅបណ្តែប្រទឹប។ ប្រទឹបគឺគេតែងបណ្តែត​នៅ​ថ្ងៃ​​ចេញ​វស្សានេះផ្ទុយទៅវិញគេមិនដែលបណ្តែតវានៅថ្ងៃអកអំបុក។ គោលបំណង​ការ​បណ្តែត​​នេះគឺធ្វើឡើងដើម្បីឧទ្ទិសកុសលដល់ព្រះគង្គា និង​ព្រះធរណី​ដែល​បានផ្ដល់​នូវសេចក្ដី​សុខ​សប្បាយ ភោគផលក្នុងការងារកសិកម្ម របរចិញ្ចឹមជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ឯគុណប្រយោជន៍​វា​ជាក់ស្តែងគឺជួយចែករំលែកនូវភោគផលដែលគេដាក់ទៅដល់អ្នកដែលខ្វះខាត់ដែលនៅក្រោមជំរាល​ទឹក។​វាក៏អាចជាចំណីមច្ឆាជាតិក្នុងទន្លេមេគង្គផងដែរ។ ម៉្យាង​ទៀត​គឺជាថ្ងៃ​ដែលអ្នក​ទន្លេស្រុក​ខ្ញុំចែករំលែកនូវការចំណាយតាមរយៈទិញទៀន ឬចង្កៀតប្រេងកាត់ពីអ្នកលក់។ លើក​​លែង​តែគ្រួសារខ្វះខាត់ពួកគាត់ប្រើចង្កៀងខ្លាញ់ត្រីដើម្បីអុចលើប្រទឹបនោះ។ នេះ​គឺជាថ្ងៃ​ចេញ​វស្សានៅស្រុកខ្ញុំ។​សូមជម្រាបថា​ក្នុងការលយ​ប្រទឹបនេះ​សំរាប់អ្នកខ្លះក៏បណ្តែត​ផ្សង​រក​គូរ​ព្រេងផងដែរ។  

ដោយ ទី ធាវី
Email: tytheavy@gmail.com
Tel: (855) 89 21 49 11