ដើរលក់ទឹកឃ្មុំនៅត្រើយម្ខាង

ជីវិតនេះ ពិតជាសព្វគ្រប់ល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ ដែលអាចនិយាយបានថា មាន​ខ្សែ​ជីវិត​កំសត់​នោះ។ នៅពីតូចក្រៅពីជាក្មេងវត្តតាមលោកទៅចូលរួមពិធីបុណ្យឆ្ងាយតាមទូក ឬ​ដោយ​ដើរ​ក៏​ខ្ញុំធ្លាប់ទៅដើរលក់ទឹកឃ្មុំផងដែរ។ ខ្ញុំនៅចាំបានថាកាលនោះជាធម្មតារាល់៣ឬ៤ខែម្តង ឪពុក​របស់ខ្ញុំតែងមកពីស្នួលខេត្តក្រចេះមកលេងម្តាយខ្ញុំនៅស្រុកកំណើតចុងកោះសូទិននេះ។ គាត់​មកនេះក៏ដើម្បីយកទំនិញមួយចំនួនមកអោយម្តាយខ្ញុំលក់នៅស្រុកកំណើតនេះឯង។ បើ​តាម​ខ្ញុំ​ចាំ​ទំនិញ ដែលម្តាយខ្ញុំបានលក់នៅផ្ទះខ្ញុំនោះមានដូចជាជ័រចុងនិងជាជ័រទឹកជាដើម។ ម្តាយ​ខ្ញុំបានលក់ទៅអោយអ្នកស្រុកនៅទីនោះ។អ្នកស្រុកខ្ញុំអ្នកទន្លេគេរកស៊ីប្រកបរបរជាអ្នកចំការ។ប៉ុន្តែស្រុកនេះរាល់ការធ្វើចំការចប់សព្វគ្រប់រដូវវស្សាក៏ចូលមកដល់។ នៅ​រដូវ​វស្សា​អ្នក​គ្រប់​គ្រួសារ​មានទូកប្រើប្រាស់។ ដូចនេះ​ទើប​ពួក​គាត់​មក​ទិញ​ជ័រ​ទឹក​និង​ជ័រ​ចុង​ពី​ម្តាយ​ខ្ញុំ​ទៅបិត​ទូក​ដើម្បីត្រៀមប្រើប្រាស់នៅរដូវវស្សា។ អ្នកស្រុកនេះ​នៅរដូវវស្សា គេច្រើនតែប្រើទូកទៅ​ចាប់​ឧស​ដែលអណ្តែតមកពីលើតាមទន្លេមេគង្គ។ ក្រៅពីនេះគេប្រើទូកទៅរកស្មៅគោ។ ឯចំណែក​គោ​គេ​​បានយកទៅដាក់ជុំគ្នានៅទីខ្ពស់តាមឈឿនព្រះវិហារជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងនេះ​ក៏​ដោយ អ្នកខ្លះក៏ប្រើប្រើទូកទៅដាក់ម៉ង ដាក់លប និងស្ទូចត្រីប្រាជាដើម។ ក្នុងនាម​ជា​អ្នក​ទន្លេ​ម្នាក់​ខ្ញុំនៅចាំបានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ ពេលនោះ​ម្តាយខ្ញុំ​បានលក់សំភារៈ ដែលឪពុកខ្ញុំ តែងយក​មក​អោយទុកលក់។ ខ្ញុំនៅតូចនៅឡើយ។ ខ្ញុំក៏នៅជាក្មេងវត្ត។ មានគ្រាមួយទៀតនោះ ឪពុកខ្ញុំ​ក៏​យកទឹកឃ្មុំពីស្រុកលើផងដែរ។ ខ្ញុំនៅចាំទៀតថា​ខ្ញុំនិងបងស្រីខ្ញុំឈ្មោះទីផល្លា​ក៏បាន​ឆ្លង​ទូក​ទៅ​លក់ទឹកឃ្មុំនៅត្រើយម្ខាង។ ទីនោះគឺគេហៅថាកោះចិន កំពង់រាប កំពង់ស្តី​នេះ​ឯង​។​នៅ​គ្រា​នេះយើងលក់ទឹកឃ្មុំពុំដាច់ឡើយ។តែសំណាងល្អ បងស្រីរបស់ខ្ញុំ​មាន​បង​ធ៌ម​ជា​អ្នក​ស្រុក​នៅ​កំពង់រាបផងដែរ។ យើងបានហូបបានថ្ងៃត្រង់បានទីនោះជុំគ្នា។ តែគួ​រអោយ​ស្តាយ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ចាំឈ្មោះបងស្រីម្ចាស់ផ្ទះនោះឡើយ។ ខ្ញុំសូមអរគុណដល់អ្នកកំពង់រាបណា! នេះ​ជា​ប្រវត្តិ​លក់​ទឹកឃ្មុំរបស់ខ្ញុំ។

ដោយ ទី ធាវី
Email: tytheavy@gmail.com
Tel: (855) 89 21 49 11